3 : இலங்கையின் பூர்வ குடிகள் யார்?

            மகாவம்ச வரலாறு மூலம், விஜயன் வருவதற்கு முன்பு இலங்கைப் பகுதியில் மக்கள்
      வசித்திருக்கிறார்கள்; அவர்கள் இயக்கர்கள் என்றும், நாகர்கள் என்றும்
      அழைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள்; அவர்களுக்கென்று ஓர் அரசு இருந்திருக்கிறது
      என்பது புலனாகும். மகாவம்சம், சிங்களவர்களின் பெருமை பேசவென்று எழுதப்பட்ட
      நூலானதால் குவேனியையும் அவளது சுற்றத்தாரையும் அமானுஷ்ய சக்தி கொண்ட,
      மனிதர்களைப் பிடித்துத் தின்னும் நாகரிகமற்றவர்களாகக் காட்டுகிறார்கள்.
      உண்மையில் இவர்களே இலங்கைத் தீவின் பூர்வகுடிகளாவர். அழியாத
      குமரிக்கண்டத்தின் வரலாற்றுப்படி ஒப்பு நோக்கினால், அவர்கள் அசல்
      திராவிடர்கள் என்பதும் புலனாகும்.
      புத்த மதம் வந்தபோது இருந்த மன்னன் யார்?. மகாவம்சக் கூற்றுப்படி
      இலங்கைக்குப் புத்த மதம் வந்தபோது அரசனாக இருந்தவன் யார் என்பது ஒரு பெரிய
      சந்தேகம். புத்த மதம் இலங்கைத் தீவுக்குள் நுழைந்தபோது இலங்கையை ஆண்ட மன்னன்
      மூத்தசிவனின் (மூத்த+சிவம்) மகன் தேவனாம்பிய தீசன். இவன்தான் மகிந்ததேரரை
      (அசோகனின் மகன் மகேந்திரன்-மகாவம்ச கூற்றுப்படி) வரவேற்றது. இவன் ஒரு தமிழ்
      மன்னன். இங்கு கூறப்படும் மூத்தசிவனின் மகனான தேவனாம்பிய தீசன் வேறு; அசோக
      மன்னனின் அடைமொழியைத் தன் பெயராக வைத்துக்கொண்ட தேவனாம்பிரிய தீசன் வேறு!.
      தேவனாம்பிரிய~என்றால் தேவனுக்குப் பிரியமான என்பதைக் குறிக்கும். இங்கு தேவன்
      என்பது புத்தரைக் குறிக்கிறது. தீசன் என்பது மோகாலி என்பவருடைய மகன் ஆகிறது.
      இந்த மோகாலி, அசோக மன்னனின் காலத்தில் இருந்த புத்தமகாசபையின் தலைவர் ஆவார்.
      இக்குறிப்புகள் மூலம் சிங்கள வரலாற்று அறிஞர்கள் அசோகனின் மகனான மகிந்ததேரரை
      வரவேற்றது தமிழ் மன்னன் மூத்தசிவனின் மகனான தேவனாம்பிய தீசன் என்பதைத்
      திரித்து புத்த மகாசபையின் தலைவர் மோகாலியின் மகனான தேவனாம்பிரியதீசன் என்று
      உண்மைக்கு மாறாக வரலாற்றை உலகிற்குக் கூறுகின்றனர். இந்த திரித்தல் வேலை ஏன்
      நடைபெற வேண்டும்? விடை சுலபமானது. இந்த திரித்தல் மூலம் மகிந்ததேரரை
      வரவேற்றது தேவனாம்பிரியதீசன் என்று குறிப்பிட்டுவிட்டால் தமிழர்களுக்கு
      முன்பாகவே புத்தர்கள் இலங்கையில் வாழ்ந்து வந்திருக்கிறார்கள் என்று
      வலியுறுத்த முடியும். அதற்காகவே தேவனாம்பியதீசன்~தேவனாம்பிரிய தீசன் ஆகிய
      இருபெயர்களிலும் இருக்கும் ஓர் எழுத்து (ரி) வித்தியாசத்தை மூடி மறைத்து
      தேவனாம்பிய தீசனுக்குப் பதில் தேவனாம்பிரிய தீசனை நுழைக்கிறார்கள். இப்படி
      நுழைப்பதன் மூலம் புத்தமத வாதத்திற்கு மேலும் வலுவிருக்கும் என்று
      நம்புகின்றனர் என்பது வரலாற்று ஆய்வாளர்களின் கருத்தாகும்..
      மேற்கண்ட தகவல்களுக்கு மகாவம்சக் கூற்றே மகா முரணாக இருக்கிறது. அது~
      ""இரண்டு சாம்ராஜ்யாதிபதிகளும், அதாவது தேவனாம்பிரியதீசனும் தம்மசோகாவும்
      ஏற்கெனவே ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டதில்லை. இருப்பினும் ஒருவரையொருவர்
      புரிந்துகொண்டு நட்புக் கொண்டிருந்தார்கள்'' (மகாவம்சம் 11:19) என்பதாகும்.
      இதிலிருந்து தேவனாம்பிரிய தீசனும் தம்மசோகாவும் (தர்ம அசோகர்) வேறுவேறு
      மன்னர்கள் என்பதும் அவர்கள் நட்புரிமையுடன் பழகி வந்தார்கள் எனவும்
      தெரிகிறது. சிங்கள அறிஞர்களின் கூற்றுப்படி மோகாலியின் மகன்தான் அசோகனின்
      மகனை வரவேற்றது என்பது உண்மையானால், அசோக மன்னனை அவன் சந்திக்காது
      இருந்திருக்க முடியுமா என்பது வரலாற்று அறிஞர்களின் கேள்வியாக இருக்கிறது..
      சிங்கள வரலாற்று அறிஞர்கள் இத்துடன் நின்று விடவில்லை. சிங்கள இனத்தை ஆரிய
      இனமாகக் காட்ட வேண்டும் என்பதற்காக மேலும் பல திரிப்பு வேலைகளைச்
      செய்கிறார்கள். தென்னிந்தியாவில் மதுரையையும் அதை ஆண்ட பாண்டியர்களையும்
      பற்றிய குறிப்புகளை (மகாவம்சத்தில் வரும்போது) யமுனை நதிக்கரையில் வாழ்ந்த
      பாண்டுவுடனும், முத்ராவுடனும் முடிச்சுப்போட்டு திரிக்கின்றனர்..
      அதுமட்டுமல்ல; மகாவம்சத்தில் குறிப்பிடப்படும் இலங்கைக்கு, இந்தியாவுடனான
      தெற்கத்திய தொடர்புகளைப் பற்றி ஏனைய அறிஞர்கள் ஏற்றுக் கொண்டாலும்,
      சிங்களவர்கள் மட்டும் அதை ஏற்றுக் கொள்ளத் தயாராய் இல்லை, என்றும்
      பொருளாகிறது. இப்படி யமுனை நதிக்கரைப் பாண்டுவோடும், முத்ராவோடும் விஜயனைத்
      தொடர்புப்படுத்தித் திரித்துக் கூறுவதன் மூலம் மகாவம்சத்தின் ஆசிரியர்
      மகாநாமதேரரைக் கேலிக்குரியவராக்குகிறார்கள் என்பதே பொருள். வேதகாலத்திற்குப்
      பின் குருவம்சம் மிகச் சிறப்பான ஒரு பழங்குடி வம்சம் என்று இந்திய வரலாறு
      (பக். 46-இல்) எழுதிய சின்ஹா~பானர்ஜி தெரிவிக்கிறார்கள். மிகச் சிறப்பான
      வம்சம் என்று கருதப்படும் குருவம்சத்துடன் விஜயன் தொடர்பு வைத்துக்கொள்ளாமல்
      கீழான நாகரிகம் கொண்ட யமுனை நதிக்கரைப் பாண்டுவுடன் சம்பந்தப்பட்டிருப்பதாக
      மூல நூலான மகாவம்சம் கூறியிருக்க முடியுமா? (1) இலங்கையின் ஆதிக்குடிகளான
      தமிழர்கள் தமிழ்நாட்டிலிருந்து சென்றவர்களே என்பதற்கு ஏராளமான சான்றுகள்
      இருக்கின்றன..
      மேலைநாட்டு அறிஞர் கால்டுவெல் கருத்துப்படி முதல்சங்க, இடைச்சங்க காலத்தில்
      நிகழ்ந்த கடல் கொந்தளிப்பின் விளைவாக லெமூரியாக் கண்டத்திலிருந்து பிரிந்த
      நிலத்திட்டுத்தான் இலங்கை ஆகும். இதன் மூலம் இலங்கைக்கும் இந்தியாவுக்கும்
      உள்ள புராதனத் தொடர்பை அறிய முடியும். மேலும், சின்ஹா~பானர்ஜி தமது இந்திய
      வரலாற்றில் குறிப்பிடுகையில் வரலாற்றுக்கு முந்தைய திராவிடர்கள் கடற்பயணம்
      மேற்கொண்டு அதன் மூலம் வணிகத்தில் சிறந்து விளங்கினார்கள்; சிறந்த பயன்
      அடைந்தார்கள் என்று குறிப்பிடுகிறார்கள். அதுபோலவே, ஆங்கில வரலாற்று ஆசிரியர்
      டியோலி கிழக்கத்திய மற்றும் தூரக்கிழக்கு நாடுகளோடு மிக நீண்ட காலமாகவே
      வணிகத் தொடர்பினைத் தமிழர்கள் கொண்டிருந்தார்கள் என்று குறிப்பிடுகிறார்..
      ஆனால், வட இந்திய ஆரியர்கள் கடல் போக்குவரத்துப் பற்றிய தெளிவான அறிவினை
      கொண்டிருந்தார்கள் என்று நம்புவதற்குப் போதிய ஆதாரம் இல்லை. கி.மு. 2500
      ஆண்டுகளுக்கு முன்பே திராவிடர்களுக்கும் இலங்கைக்கும் உள்ள தொடர்பு,
      சமீபத்தில் அங்கு நடந்த அகழ்வாய்வுச் சான்றுகளின் மூலம் அறியப்படுகிறது.
      அச்சான்றுகளை மூன்று பிரிவாக வகைப்படுத்தலாம்...
      இந்த வரலாற்றுச் சான்றுகளின்படி நான்கு விஷயங்கள் தெளிவாக உணரப்படுகின்றன.
      அவை:...
      (1)‘‘The Kurus were one of the most prominent tribes of the later Vedic
      period, but it is curious that Pandus are mentioned for the first time in
      Buddhist literature, when they are described as a hill tribe’’...
      -Sinha & Banerjee in History of India (1952) page 46
      ‘‘A.L.Basham was inclined to think that this claim of the arrival of
      Vijaya and his followers was only a personification of the first Aryan
      contact. However, G.S.Mendis had rejected their Vijayan episode as a mere
      legend. There is no authentic record about the arrival of Vijaya except
      scanty references in the Chronicles especially the Mahavamsa.
      The Mahavamsa is a puranic work heavily laden with legends and
      politico-religious fervour...’’
      -Poson : It has historical significance too ..
      By A.Thevarajan
      ‘‘However, despite the weight of popular and semi scholarly acceptance of
      the Vijaya story itself is purely legendary, a myth of origin synthesized
      from various early Indian legends and to be understood in terms of the
      histographical objectives of the chroniclers rather than as actual
      historical records. The same historians however premise of the Vijaya
      story that civilization in Srilanka had its origins in the settlement and
      expansion of migrant colonists from the Indian mainland.’’
      ‘‘Ethnicity and Social Change’’
      Dr. SenakeBandaranayake....
      (2) (i) ‘‘To many the history of our country begins with the legend of
      Vijaya and Kuveni, itself a parallel, according to John Still, to the tale
      of Ulysses and Circe. Some declare there can be no Tamil homelands since
      the ruins of Buddhist Shrines have been unearthed in areas considered to
      be Tamil and because some Tamil places have Sinhala origins. But the
      burial mounds of ‘‘Anaikoddai’’ and the megalithic artifacts of
      ‘‘Ponbarippu’’ and other places in the North-western sector may well tell
      a different story.
      It is reasonable to assume that some of the earliest settlers in the North
      Ceylon came from the South-Eastern part of the adjoining
subcontinent.’’...
      - by S.K.Gnanamuttu....
      ‘‘Noses & Dravidian Kissingers’’, Saturday Review, 4th Aug, 1984 ...
      (ii) The physical basis for early Srilanka culture was in the village
      tanks associated with this South Indian megalithic culture. ...
      - Dr.Susantha Gunathilake ...
      ‘‘Formation of Srilankan Culture’’ ...
      (iii) ‘‘Artifacts and remains of stone tool using man have been found in
      several sites of Srilanka with the site at Bellan-Bandi Pelassa being
      dated by thermoluminiscent testing of associated artifacts as circa 4500
      BC (Wintle and Oakley 1972). Excavations at a carefully stratified basis
      at the Gedige area of Anurathapura (S.Deraniyagala 1972) has also brought
      out artifacts associated with this culture was wide spread in the country.
      But it is not with stone age man or his cultural products to whom one
      could possibly assign cave paintings (S.Deraniyagala 1971-page 38) that we
      are interested in, it is with the culture associated with settled
      agriculture....
      However there is considerable evidence both direct and indirect that
      settled irrigated agriculture arose before independent of the coming of
      the North Indian language speakers.’’...
      - Dr.Susantha Gunathilake
      திங்கட்கிழமை, 07 செப்டம்பர் 2009 20:31 அன்று இறுதியாக இற்றை செய்யப்பட்டது